0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.
Teşekkür ederim Hakan Abi. Bu arada o sana benziyor hatta sana benzediği için sağda solda hava atıyomuş
''sanırım onun nedeni sıcak olmayana direk saldırıp kaçırmamız olabilir '' Türkay, çok iyi bir gözlem bence. Ya da onlar burada birşey yapamayacaklarını anlıyorlardır. Sende bence çok güzel tespitler yapmışsın. Sanırım iyi niyetli, doğru ve akıllı insanların duygusal açlığı var ve bunun farkındalar. Bu açlığıda burada hep beraber gideriyoruz birbirimiz için. Tabi kimileri bunu kabul etmeyebilir ama bana öyle gibi geliyor.
Sokakta bir çocuğu seveyim diyorum. İçimden bir ses karşıdaki şu düşüncededir diyor. Allah allah niye durduk yere böyle bir karekette bulundu acaba bişey mi yapacak çocuğa ya da ne biliyim buna benzer şeyler. Ya da yolda giderken birisine kıyafetinin çok güzel olduğunu veya yakıştığını söylemek ya da birisine güzel/yakışıklı olduğunu söylemek. Tuhaf hatta imkansız gibi bir şey. Çünkü söylenince nasıl bir tepkiyle karşılaşacaksın belli değil. Dediğim gibi insanlar gün geçtikçe birbirinden uzaklaşıyor ve korkar oluyor. Tabi bunlar benim izlenimlerim. Bilmiyorumö sizce ne kadar geçerli.
Aynen katılıyorum ama genelde pek çekinmem, söylerim. Anlayanda olur, anlamayanda. Ama artık insanların birbirinden çekindiği, korktuğu doğru. Yine seneler önce bir gün iki arkadaş İstiklal Caddesinde biryerden çıkmış eve doğru gidiyorduk. Caddede tam yürürken 8-9 kişilik bir grup etrafa laf ata ata ve herkesi rahatsız ede ede gidiyordu. Dağınık halde yürüyorlardı. Bende onlara laf attım. İlk önce anlamadılar, sonra baktılar kendileri kalabalık dönüp geldiler. Ben onların anlayabileceği şekilde adam olmalarını söyledim. Tabi şok oldular. Sonra daha da yüklendim, iyice şaşırdılar. O sırada yoldan geçen 1-2 kişi daha bize katıldı. Sonra insanlar toplanmaya başladı. Sanırım sonucu anladılar ve gittiler, en azından düzgün bir şekilde. Yalnız oraya kadar kimsenin birşey söylememiş olması ya da müdahale etmemiş olmasıda ayrıyaten düşünülmesi gereken bir durum bence.
