Konu: evlilik

[(Gizli Üye)]

Can Dündar yine üstatlığını konuşturmuş.Evlilik, inanmadığım halde
içerisinde 17 seneyi bitirdiğim bir kurum benim için.. 17 senede
(abartmıyorum) 40 çift arkadaşımın son verdiği kurum ayni zamanda da...
Evliliğimin
bu kadar uzun sürmesinin gizi belki de kuruma inanmamaktan geçiyor.
...Evliliği toplumun dayattığı şekilde yaşamamaktan... Nedir bu dayatmalar?
Erkeğin muhakkak kadından yasça büyük olması, eğitim seviyesinin
erkeğin lehine ya da en azından eşit olması bunların sadece ikisi...
Olmaz,
yürümez diyor toplum... Erkek yasça büyük olmalı ki, kadına 'höt'
dediğinde oturmalı kadın... Ya da yumuşatıyorlar. Efendim kadın erkekten
önce çöktüğü için (hani doğum falan) küçük olmalıymış yaşı...
Eğitimde
de böyle.. Kadının çok okumuşu bilmişi olur muymuş, evde kalmakmış
layıkı....
Esim benden 2 yas büyük; ne 'höt' dememe gerek kaldı 17
senede, ne de benden önce çöktü... Yıllar içinde ben yaşlandıkça o
gençleşti.' Ooo Can bey kapmışınız çıtırı ' esprilerine muhatap dahi
oldum. Eşim üç üniversite bitirdi; ben bir taneyi 9 senede bitirdim..Ne o
bana bilmişlik tasladı, ne ben ona ezik baktım...
"Kulağa gelen
müzik tekse de, onu oluşturan notalar farklıdır" der Halil Çibran...
Bunu
unutmadık biz. Ben konuşurken o dinledi,ben dinlerken o konuştu 17
sene. O öfkeliyken ben, ben öfkeliyken o " haklısın bir tanem..." dedik,
Öfke bitip fırtına durulduğunda " ama bi de böyle düşün " de dedik
fikrimizi savunurken. Farklı insanlar olarak görmedik birbirimizi, aynı
amaç için savaşan neferlerdik bu hayatta...Asla bilmedik ne kadar para
kazandığımızı, ortak cüzdanımızdan gerektiği kadar aldık..Ne kadar
çalarsa çalsın masanın üstünde telefon , kim bu saatte arayan karsı cins
diye sorgulamadık da ama... Sevginin en büyük dostuydu bizim için
'güven' ve güvenin ardına saklanmış bir 'saygı' vardı daima... Ne
kavgalar, ne badireler atlattık 17 senede... Eee ülkeler neler gördü,
biz çekirdek aile mi sütliman yasayacaktık... Bir gün öyle bir girdik ki
birbirimize, ben ilk kez odamın dışında yattım bir gece, misafir
odasında... Gece yarısı kapı açıldı, eşim; 'Ne yapıyorsun burada?' diye
sordu. Kapının eşiğinden, 'uyuyorum' dedim buz gibi bir sesle... Gitti,
gelmesi 1 dakikasını almıştı, elinde yastıkla... 'kay yana' dedi daracık
yatakta. 'ne yapıyorsun?' dediğimde 'benim yerim senin yanın, sen
gelmezsen ben gelirim' dedi...
Anladım ki o gece, en uzun kavgamız
yatma saatine kadar sürecek... Ve bence doğrusu da bu... Özen gösterdik o
günden sonra, evin her yerinde kavga ettik, yatak odamız hariç...
Kırsak da zaman zaman kalplerimizi,
asla kin tutmadık birbirimize...
Toplum
kurallarıyla oynasaydık bu oyunu belki de 41 inci çift olacaktık o
listede... Ama oyunun kurallarını biz koyduk... Ne de olsa bizim
oyunumuz du oynanan... Evlilik; hesapsız içine alınması gereken bir oyun
bence... Topluma
kulaklarını tıkayarak hem de... Ne benim, ne de
bizim sözlerimizle... Sadece gönlünüzden geçtiğince...
Dediği gibi
Ataol Behramoğlu' nun ; ' Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara, göğe, bütün evrene
karışırcasına. Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır.
Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana...

CAN DÜNDAR Hayat
kısa gelen bir battaniye gibidir. Yukarı çekersin ayak parmakların isyan
eder. Aşağı çekersin omuzların titrer. Ama yine de, neşeli insanlar
dizlerini karınlarına çeker, rahat bir uyku uyumayı başarır.......




aradım ama bulamadım mükerrer olduysa silelim...

[(Gizli Üye)]

Paylaşım için sağolun gerçekten güzel...

[(Gizli Üye)]

yemin et okudun mu?

[(Gizli Üye)]

güzelmiş hande abla eline sağlık. özellikle son sözü çok sevdim.

ayrıca ben hepsini okudum

[(Gizli Üye)]

  hepsini değil abla birazını okudum.Maaşallah gözünden bişey kaçmıyor

[(Gizli Üye)]

hepsini değil abla birazını okudum.Maaşallah gözünden bişey kaçmıyor

siz giderken ben dönüyordum evladım... çabuk oku özetini çıkar bize anlat... ceza sana....

[(Gizli Üye)]

Rezil oldum zaten abla yaa  özet çıkarma değilde ben en iyisi defterime 2 sayfa "ben eşeğim" yazıyım

[(Gizli Üye)]

Rezil oldum zaten abla yaa  özet çıkarma değilde ben en iyisi defterime 2 sayfa "ben eşeğim" yazıyım

ay kıyamam... takılıyorum sadece....

[(Gizli Üye)]

paylaşım için teşekkürler hande hanım... bu konunu üzerine burada o kadar ılımlı yada güzel cümleler kurmak mesele değil, önemli olanı onu fiilen yapmak ama karıştırılmamalı ki bunu kalpden gelecek şekilde fiilen yapmak... bu müessese fedakarlık ister ve bencil düşünene isteneni vermez, fedakarlık şartı olan yerdir...

bi mahsuru yoksa sizin konunuzda paylaşayım istedim;

öğretmen tüm sınıfa "cennete gitmek isteyen varmı" diye sorar
sınıfda herkes eller havada ben-ben diye el kaldırlar... devamında
öğretmen "peki ölmek isteyen varmı" dediğinde kimseden çıt çıkmaz
işte bilmezler ki cennete gitmek için önce ölmek gerek...

işte hayatta böyledir evlilik de, birşeyler için daim olarak feda edilecek şeyler olması gerek...
kimse eşini feda etmeyi düşünmez sanırım  

[(Gizli Üye)]

muhammet bey elinize sağlık... bunu yaşayanlar daha iyi bilir elbette.... ama sanırım temel olan sevgi ve fedakarlık öyle değil mi?

meleğim okumana sevindim....

[(Gizli Üye)]

Bende konu başlığında Evlilik, konu açan kısmında da Hande Hanımı görünce bizim doktor nihayet muradına erdi diye düşünmüştüm

Burada söylenenler güzel şeyler fakat bunları yapabilen kişi sayısı çok ama çok azdır ve bu nedenle yazılanların bir kısmı malesef teoride geçerlidir. Ayrıca bu yazıyı yazan kişinin içinde bulunduğu şartlar bu ülke genelinde birçok insanın şartları ile aynı değil bu da burada yazılanları genellemeyi zorlaştırır. Eşinin kazandığı parayı bilmemek için bu ülkede yaşamaman gerek. Geçim derdi olmayan bir insan için bunu söylemek kolay tabi.

Bunları Hande Hanımı ya da beğenenleri eleştirmek için yazmadım sadece yazıyı okurken söylediği güzel şeyleri hangi şartlarda söylediğini düşünmenizde de fayda var. Evlilikler toplum kuralları yüzünden bitiyormuş gibi algılayıp toplumu eleştirmek işin kolay tarafı gibi geldi bana.

[(Gizli Üye)]

yok yok ali bey ben artık büyüdüm aklım başıma geldi.... kendimi görebiliyorum... fedakarlık yapabilmek hatta daha basiti çok sevdiğim ve sadece bana ait olan hayatımı bir başkasıyla paylaşmak sanırım artık bana zor geliyor....

ha bunun sebebi yaradılışım bu olduğundan değil yaşanmışlıkların getirdiği bir sınır çizme davranışı olduğundan....

[(Gizli Üye)]

ay kıyamam... takılıyorum sadece....

siliyorum o zaman gözyaşlarımı

[(Gizli Üye)]

Bir gün öyle bir girdik ki
birbirimize, ben ilk kez odamın dışında yattım bir gece, misafir
odasında... Gece yarısı kapı açıldı, eşim; 'Ne yapıyorsun burada?' diye
sordu. Kapının eşiğinden, 'uyuyorum' dedim buz gibi bir sesle... Gitti,
gelmesi 1 dakikasını almıştı, elinde yastıkla... 'kay yana' dedi daracık
yatakta. 'ne yapıyorsun?' dediğimde 'benim yerim senin yanın, sen
gelmezsen ben gelirim' dedi...

Bu kısım evliliğin nasıl olması gerektiğini özetliyor zaten. helal olsun demek gerekir bu davranış karşısında

[(Gizli Üye)]

Paylaşımınız için teşekkürler
güzel anlatmış gerçekten ama Ali abiye katılmamak elde değil, herkesin şartları farklı, o yüzden geneli pek yansıtmıyor sanki, yanlız en son paragraf evlilikte, hatta tüm hayat boyu mutlu olabilmenin sırrını çok güzel bir şekilde veriyor. mutlu olmasını bilmeli insan, ayaklarını karnına çekip, battaniye tüm vücudunu kapattığı için şükretmeli, böylece birçok durumda (polyannaya bağlamadan ) mutlu olunabilir.

[(Gizli Üye)]

Benden de bir mani çalışır bu konuya

Sırma saçlar belik belik
Teklif ettim dün evlilik
Nasıl yaptım ben delilik
Cüzdanımda var bir delik

[(Gizli Üye)]

daha önce okumuştum ama ilgiyle yeniden okudum. can dündar ın yazılarını severim. teşekkürler

[(Gizli Üye)]

Benden de bir mani çalışır bu konuya

Sırma saçlar belik belik
Teklif ettim dün evlilik
Nasıl yaptım ben delilik
Cüzdanımda var koca bir delik

Dersek ölçülü olmasa da daha bi gerçekçi oluyor sanki.

abla seviyorum okuyorum demiyorum.Ciddi ciddi okumadım. 

[(Gizli Üye)]

emre senin ağzını burnunu kırarım.... yarın bigün evlenirken yalvarırsın "o yazıyı bul bana " diye... umrumda olmaz....

[(Gizli Üye)]

İyi de ablacım yazıda okumayla olmyor ki.
Okuyup hayatta karşılaşınca o an aklına gelmiyor beyin bildiğin donup kalıyor. Nasıldı? ya nasıl oluyordu acaba nasıl yapabilirim/davranabilirim?

en iyisi yaşayarak tecrübe etmek.
ne demiş atam: Çok okuyan mı bilir çok gezen mi. Bizde biraz revizyoan sokaraktan;
Çok okuyan mı bilir çok yaşıyan mı.