Konu: Acele karar vermek çoğu zaman yanlışları beraberinde getirir...

[(Gizli Üye)]

 
Acele Karar Vermeyin
 

  Köyün birinde bir yaşlı adam varmış. Çok fakirmiş ama Kral bile onu kıskanırmış...Öyle dillere destan bir beyaz atı varmış ki, Kral bu at için ihtiyara nerdeyse hazinesinin tamamını teklif etmiş ama adam satmaya yanaşmamış.. "Bu at, bir at değil benim için; bir dost, insan dostunu satar mı" dermiş hep. Bir sabah kalkmışlar ki,at yok. Köylü ihtiyarın başına toplanmış: "Seni ihtiyar bunak, bu atı sana bırakmayacakları, çalacakları belliydi.Krala satsaydın, ömrünün sonuna kadar beyler gibi yaşardın.Şimdi ne paran var, ne de atın" demişler...İhtiyar: "Karar vermek için acele etmeyin" demiş."Sadece at kayıp" deyin, "Çünkü gerçek bu.Ondan ötesi sizin yorumunuz ve verdiğiniz karar.Atımın kaybolması, bir talihsizlik mi, yoksa bir şans mı? Bunu henüz bilmiyoruz. Çünkü bu olay henüz bir başlangıç.Arkasının nasıl geleceğini kimse bilemez." Köylüler ihtiyar bunağa kahkahalarla gülmüşler.Aradan 15 gün geçmeden at, bir gece ansızın dönmüş...Meğer çalınmamış, dağlara gitmiş kendi kendine.Dönerken de, vadideki 12 vahşi atı peşine takıp getirmiş.Bunu gören köylüler toplanıp ithiyardan özür dilemişler."Babalık" demişler, "Sen haklı çıktın. Atının kaybolması bir talihsizlik değil adeta bir devlet kuşu oldu senin için, şimdi bir at sürün var.." "Karar vermek için gene acele ediyorsunuz" demiş ihtiyar. "Sadece atın geri döndüğünü söyleyin.Bilinen gerçek sadece bu. Ondan ötesinin ne getireceğini henüz bilmiyoruz. Bu daha başlangıç.Birinci cümlenin birinci kelimesini okur okumaz kitap hakkında nasıl fikir yürütebilirsiniz?" Köylüler bu defa açıkça ihtiyarla dalga geçmemişler ama içlerinden "Bu herif sahiden gerzek" diye geçirmişler...Bir hafta geçmeden, vahşi atları terbiye etmeye çalışan ihtiyarın tek oğlu attan düşmüş ve ayağını kırmış. Evin geçimini temin eden oğul şimdi uzun zaman yatakta kalacakmış. Köylüler gene gelmişler ihtiyara."Bir kez daha haklı çıktın" demişler. "Bu atlar yüzünden tek oğlun, bacağını uzun süre kullanamayacak. Oysa sana bakacak başkası da yok.Şimdi eskisinden daha fakir, daha zavallı olacaksın" demişler. İhtiyar "Siz erken karar verme hastalığına tutulmuşsunuz" diye cevap vermiş."O kadar acele etmeyin. Oğlum bacağını kırdı.Gerçek bu. Ötesi sizin verdiğiniz karar. Ama acaba ne kadar doğru. Hayat böyle küçük parçalar halinde gelir ve ondan sonra neler olacağı size asla bildirilmez." Birkaç hafta sonra, düşmanlar kat kat büyük bir ordu ile saldırmış. Kral son bir ümitle eli silah tutan bütün gençleri askere çağırmış. Köye gelen görevliler, ihtiyarın kırık bacaklı oğlu dışında bütün gençleri askere almışlar. Köyü matem sarmış. Çünkü savaşın kazanılmasına imkan yokmuş, giden gençlerin ya öleceğini ya da esir düşeceğini herkes biliyormuş. Köylüler, gene ihtiyara gelmişler... "Gene haklı olduğun kanıtlandı" demişler. "Oğlunun bacağı kırık ama hiç değilse yanında. Oysa bizimkiler, belki asla köye dönemeyecekler. Oğlunun bacağının kırılması, talihsizlik değil, şansmış meğer..." "Siz erken karar vermeye devam edin" demiş, ihtiyar. "Oysa ne olacağını kimseler bilemez. Bilinen bir tek gerçek var. Benim oğlum yanımda, sizinkiler askerde... Ama bunların hangisinin talih, hangisinin şanssızlık olduğunu sadece Allah biliyor." Lao Tzu, öyküsünü şu nasihatla tamamlamış: "

       Gerçektende yukardaki hikayedede anlatıldıgı gibi hayatımızda olan biten herşey hakkında çok acele karar veriyoruz.İnsanların çoğunda bu hastalık derecesine gelmiş.Hayatımızın küçük bir bölümüne bakarak tamamı hakkında  karar veriyoruz.Yaşadıgımız bir olay hakkında  karar aldıgımız anda akıl durur,düşünemez hale gelir.Ve dolayısıyla hayatımızı sürekli belirli çerçeveler içinde yaşamak zorunda kalırız. Unutmayın  bir kapı kapanırken başka bir kapı açılır.Bir yol biterken yeni bir yol başlar, tıpkı hayatımızda da oldugu gibi hiç bir şey birşeyin sonu degildir, hayat  olup biten herşeye ragmen devam eder bunun içinde hayatımızda karar  verirken  helede bunlar bizim hayatımızı büsbütün degiştirecek kararlarsa  iyice düşünerek karar vermeliyiz.
 

[(Gizli Üye)]

paylaşım için teşekkürler abi...emeğine sağlık... +1

[(Gizli Üye)]

bu başlığı ve açan isim olarak kemal abiyi görünce ödüm koptu "aha kemal abi yine birine, birşeye kızmış" dedim öyle değilmiş çopk güzel bir paylaşım abi teşekkür ederiz

[(Gizli Üye)]

Evet Kemal abi, çok güzel paylaşım teşekkürler.

[(Gizli Üye)]

kemal abi güzel paylaşım, teşekkürler

[(Gizli Üye)]

İbretlik bir hikaye, paylaşım için teşekkürler.

[(Gizli Üye)]

bu başlığı ve açan isim olarak kemal abiyi görünce ödüm koptu "aha kemal abi yine birine, birşeye kızmış" dedim öyle değilmiş çopk güzel bir paylaşım abi teşekkür ederiz

    Bundan sonra her başlık açışımda tereddüte düşecem.  Söyleyin allahaşkına ben bu kadar çok kızan veya kızılacak adammıyım.

[(Gizli Üye)]

estafurullah kemal abi öyle değil, böyle uzun ve eğitici bir başlık görünce birine ders vermek amacıyla başlık açtınız sandım da, yanlış anlamadınız değil mi?

[(Gizli Üye)]

estafurullah kemal abi öyle değil, böyle uzun ve eğitici bir başlık görünce birine ders vermek amacıyla başlık açtınız sandım da, yanlış anlamadınız değil mi?

   Konu insan hayatının genel kabul görmüş prensiplerinden olduğu için hepimiz için geçerli.Yanlış anlamadım.Herşeyi yanlış anlama eğilimine girersek sonra anlaşabilirmiyiz?

[(Gizli Üye)]

her işte bi hayır vardır söylemine güzel bir örnek

[(Gizli Üye)]

çok güzel ellerine sağlık.

[(Gizli Üye)]

kemal abimiz herhalde içimizdeki en büyük yaşlı kişi. tecrübeleriyle bizi aydınlatıyor.

[(Gizli Üye)]

Teşekkürler Kemal abi.