Konu: Kaç yıl geçti o sarı saçlı kızı unutamadım...

[(Gizli Üye)]

  Yıl 1970, tam 39 yıl geçti. Zamanımızda bazı kişilerin yapmak istemediği vatan görevi için Kars'tayım. Birliğim, 14.ncü Zrh.Süv.Tug.Tnk.Tb.ru Kars İstasyonunun hemen yanındaydı. Kars'ı bilenler yazını ve kışını da iyi bilirler.Kışın -15, -20 dercede iç organlarınızın titrediğini hissedersiniz, fakat çok sağlam havası vardır.Pek hasta olmazsınız. Ancak renginiz de solaryuma girmiş gibi simsiyah olur.
  Tank Taburunun bir tarafı, kerpiçten yapılmış çatısı toprak evlerin bulunduğu mahalleye bakar. Karargah binası ve koğuşlar ise Ruslardan kalma tek katlı yapı olup istasyon ve demiryoluna paraleldi. Tren yolu ile karargah binasını ise uydurma bir tel örgü ayırırdı.İstasyonun hemen yanında tel örgülere bitişik üstü ve etrafı açık bir kömür deposu vardı. Bu depo kömürlü lokomatifler için kullanılırdı. Özel bir kömür olup, fabrikasında atık yağlarla sıkıştırılmış, portakaldan biraz irice, kalorisi çok yüksek özel bir kömürdü.Normal bir sobaya 2 adet atarsanız, soba o anda kızarır ve içinde müthiş bir hava basıncı oluşurdu. Birliğin yanındaki küçük mahalle tezek yakarak ısınırdı. Oldukça geçim sıkıntısı çeken küçük baş hayvancılıkla uğraşan bu halk Kars Merkezine çok yakın(En fazla 2 km.) bir mesafedeydi.
  Bir Cumartesi veya Pazardı.Hava çok soğuk ve sis şeklinde kar yağıyordu.Kestirme yoldan Kars'ın içine gitmek için kömür depolarının bulunduğu yerden geçmek istedim. Kömür depolarının yanına geldiğimde, 10-12 yaşlarında sarı dalgalı saçlı bir kız çocuğu, ayağında sandalet tipi bir ayakkabı, çorapları yırtık, parmakları açıkta, üzerinde ayak bileklerini açıkta bırakan pijamaya benzer bir giysi ve önü açık yırtık bir hırka ile kömür topluyordu. Soğuktan yüzü kıpkırmızı olmuş, gözleri sulanmış, burnu akıyor, elleri simsiyah ve çatlamış, kendisinin ve ailesinin ısınması için fedakarlık yapan bu kız çocuğu beni görünce başını öne eğdi ve elindeki kovayı bırakarak korkulu gözlerle titremeye başladı.Zaten çok üşümüştü. ''korkma sana birşey yapmam kömürlerini topla'' dedim. Evini sordum, hemen 200 metre ilerdeki kerpiç bir evdi. Arkasından baktım. o da döndü ve bana baktı. Korkusunu biraz yenmişti. Sonra gözden kayboldu.
   Aradan tam 39 yıl geçti.Neler değişti, neler değişmedi?
Bir yanda ; Benim çocuğum hamburger yemeden duramaz diyenler,
Diğer yanda; çöpten ekmek toplayan yaşlı kadınlar,
Bir yanda ; Yırtık hırkayla titreyen ufacık çocuklar,
Diğer yanda; Çocuğuna marka pantolon giydirmezse aşağılık kompleksi duyan anne babalar,
Bir yanda ; Son model arabalarla çocuğunu okula götüren babalar,
Diğer yanda; Yırtık ayakkabıyla okumak için km.lerce yol yürüyen çocuklar,
Bir yanda ; Hastane beyenmeyen sonradan görmeler,
Diğer yanda; Hastane olmadığı için doğmadan ölen melekler,
Bir yanda ; Çalmadan yaşayan gerçek vatandaş,
Diğer yanda ; Çalmayı yaşam biçimi yapan vatandaş!!
   Kaç tane hükumet geçti, Kaç Başbakan değişti, kaç bakan değişti.Hiçbiri bu kızı bana unutturamadı.İşte değişmeyen bu oldu.Bundan sonra da değişeceğini tahmin etmiyorum.


   

[(Gizli Üye)]

Abi ağzına sağlık ne güzel yazmışsın...

[(Gizli Üye)]

Insallah degisir, Kemal Bey. Tek tek herkesin sorumlulukta payi var.

[(Gizli Üye)]

    Kemal abi çok güzel ve özel duygularla yazılmış bir anı.Ülkemizde bu gerçeğin kolay kolay değişeceğine pekte inanmıyorum doğrusu.Aç insanlar varken ekmek yemek israfı yapılıyorsa,barajlar boşken sular musluklardan boşa akıyorsa,vatani görevini yapan askere fazladan bir kepçe daha yemek verilmezken,kalan yemekler çöpe gidiyorsa biz belimizi biraz zor doğrulturuz.

[(Gizli Üye)]

Ancak renginiz de solaryuma girmiş gibi simsiyah olur.
demişsinya, işte onun nedeni rakımın yüksek, dolayısıyla oksijenin az olması dır, vucut gerekli oksijeni karşılayabilmek için kandaki alyuvarların saysını arttırır bu da o yöre insanlarını esmer yapar, veya senin dediğin gibi solaryum,
ben karslıyım adaş, o manzaraları o kadar çok gördümki, kanıksadım, ve çok daha üzücü olanlarını...

[(Gizli Üye)]

Ancak renginiz de solaryuma girmiş gibi simsiyah olur.
demişsinya, işte onun nedeni rakımın yüksek, dolayısıyla oksijenin az olması dır, vucut gerekli oksijeni karşılayabilmek için kandaki alyuvarların saysını arttırır bu da o yöre insanlarını esmer yapar, veya senin dediğin gibi solaryum,
ben karslıyım adaş, o manzaraları o kadar çok gördümki, kanıksadım, ve çok daha üzücü olanlarını...

    2005 yılında sırf Karadeniz gezisi yaparken Artvin ve Ardahan Üzerinden Kars'a geçmiştim.Yanımda eşim de vardı.Kars'a geldiğimizde kendisine bir uyku bastı gözünü açamıyordu.Eczanede tansiyonunu ölçtürdük.Normal çıktı. Dediğiniz gibi bir nevi hava çarpması denilen olay.Sonra, tamamen yıllar önceki özelliğini kaybetmiş bir şehir vardı.

[(Gizli Üye)]

    Kemal abi çok güzel ve özel duygularla yazılmış bir anı.Ülkemizde bu gerçeğin kolay kolay değişeceğine pekte inanmıyorum doğrusu.Aç insanlar varken ekmek yemek israfı yapılıyorsa,barajlar boşken sular musluklardan boşa akıyorsa,vatani görevini yapan askere fazladan bir kepçe daha yemek verilmezken,kalan yemekler çöpe gidiyorsa biz belimizi biraz zor doğrulturuz.

  Bir müddet için aç insanlarla tok insanların yaşadığı yeri değiştirmeli.

[(Gizli Üye)]

güzel bi paylaşım ama olaya kişsel bakmak gerekirse sen muhtaç olduğunu bildiğin birinin bi eksiğini kapatabiliyorsan ona yardım edebiliyorsan onun için çok şeyi değiştirmişsin veya değiştirmeye başlamışsındır, bu bilinci çevrenede aşılayabiliyorsan birçok kişinin hayatını değiştirebilirsin. vermekle mal azalmaz aksine çoğalır olayın Dini boyutuda yardımlaşmayı teşvik eder. Kişi bu yardımlaşmayı devam ettirdiği sürece birçok kişinin hayatı olumlu yönde değişir. çok uzatmadan şunu demek istiyorum çevrenizde düşkün veya yardıma muhtaç insanlar varsa onların bi söküğünüde siz dikin hem siz hem o kişinin değiştiğine şahit olacaksınız.

[(Gizli Üye)]

Paylaşım için çok teşekkürler Kemal Bey, eminim hepimizin böyle anıları vardır. 8 yaşıma kadar köyde yaşadım. Sabah kahvaltıda sadece çay içen ve yufka ekmeği yiyen insanların görüntüsü hala gözümün önünden gitmez.

[(Gizli Üye)]

Paylaşım için teşekkürler

[(Gizli Üye)]

Kemal bey bu duygusal içerikli ve acı-gerçek eksenindeki anınızı bizimle paylaştığınız için teşekkür ederim,
Ne kadar doğru yazmışsınız,
Bayatlayan ekmeği çöpe atan,
Beğenmediğimiz yemeği asla yemeyen,
Birbirini beğenmeyen,
Komşusundan çevresinden bihaber
...
bir toplum haline geldik, sadece resmi kurumlardaki israf önlense çok ciddi katkı olur ekonomiye, normal zamanda hayır olarak yardım yapmak birtarafa dinimizde emrolunduğu gibi herkes malının kırkta birini ihtiyaç sahibiyle paylaşsa fakirlik halen devam edermi sizce?
Peygamber Efendimiz S.A.V. ''komşusu aç yatarken kendisi tok yatan bizden değildir'' demiş bırakın komşunun açlığını kim olduğundan haberdar değilizki bizler artık...
Anlattığınız anıya benzer manzaraları bende kendi hayatımda yaşadım-gördüm çok defa ama yine de okuyunca etkilenmemek elde değil,
benzer durumların azalması, eşitliğin sağlanması dileklerimle...

Kemal bey tekrar Teşekkür ederim...

Selam ve dua ile
Saygılar...

[(Gizli Üye)]

Abi ağızına sağlık çok güzel yazmışsın duygulandım doğrusu.....

[(Gizli Üye)]

kemal abi gerçekten bu kızın sizi etkilediği kesin.asıl kız değil ama bence sizi etkileyen yokluk ve çaresizlik.abi bende köyde büyüdüm ve ilkokulum evimize 3 km uzaklıktaydı.hergün bu yolu gidip geliyordum.bizim burasıda kışın oldukça serttir.birde kışın ayağımda ki ayakkabı suyu aldımı ayaklarımız morarırdı.şimdi oğlumu bu halde düşünemiyorum.herhalde gitmezdi okula.annesi çıkarmazdı annesi ama annem beni gönderiyordu çünkü yoktu ki çaresi olsa almazmıydı daha iyi ayakkabı elbeete alırdı.halime çok şükür ediyorum.tüm çocuklara yardım edelim çünkü onların hepsi birer melek.

[(Gizli Üye)]

Öncelikle bu anlamlı paylaşım için teşekkürler Kemal abi. Etrafımızda bir çok örneği olan ve bizlerin görmediği, göremediği, yada görmemek için direndiği bir konuyu dile getirmişsiniz  Sene 2009 ama malesef manzara aynı. Halk olarak aramızdaki sosyal dayanışmayı dahada güçlendirmemiz ve bunu içtenlikle benimsememiz lazım. Unutmayalımki Bize bizden başka kimseden fayda yok... .

[(Gizli Üye)]

Güzel yazı abicim, eline sağlık...

[(Gizli Üye)]

  Farkında ve bilinçli olmak.
 Çok faydalı bir paylaşım.

[(Gizli Üye)]

Kemal bey paylaşım için çok teşekkürler. Geçen gün izlediğim bir slaytta Nijerya'da açlıktan ölen insanları gördüm bunları kelimelerle ifade edemem o nedenle herşeye rağmen şükretmesini bilmeliyiz. Saygılar...

[(Gizli Üye)]

Kemal bey, beni yıllar öncesine götürdünüz, 93 de üniversiteyi yeni bitirip, 94 de ilk görev yerim Kars Merkeze atandığım zaman bahsettiğiniz kız ve erkek çocuklardan çok görmüş ve şok olmuştum.Gerçekten çaresizliğin ve şartların ağırlığının çok zor olduğu bir ortamda insanlar yaşam mücadelesi veriyordı.Bahsettiğiniz toprak damlı evlerin içlerine girme fırsatı da bulmuştum.
İzin verirseniz bir anımı da ben anlatayım: Bir keresinde yine Karsa giderken Düzce'den 17:00 civarı bindiğimde, sabah güneş doğarken Erzurumda olurduk, ve Erzurumdan sonra Ağrı yol ayrımının olduğu Erzurum'un HORASAN ilçesinde sabah saat 07-08 suları araba durmak zorunda olurdu ve o arada ellerinde lavaş ve yumurta olan çocuklar otobüse binerdi.Bir iki lavaş yumurta satsalar para kazanırlardı, o seferinde inen indi binen bindi otobüs hareket etti ama çocuklardan biri otobüsün içinde kalmıştı.Muavin de en son kapıyı kapatarak otobüse bindiğinde çocuğu görür görmez çılgına döndü, ben de arka 5 li de oturuyordum bağıra çağıra otobüsü durdurdu ve çocuğu kapının önüne çekip tam kapı hizasınıa getirdikten sonra arkasından beline öyle bir tekme attı ki yarı hareket halindeki otobüsten çocuk yüz üstü elindeki lavaş ve yumurtalarla yere düştü ama nasıl bağırıyordu, içim öyle burkulmuştu ki çocuğun haline çok üzüldüm ama elimden gelen bir şey yoktu.Ondan sonra her ordan geçişte o çocuğu arardım  ama bir daha göremedim, diğer çocuklardan mutlaka lavaş alırdım....İlginç, insan eğer ki 10 milyonu sadaka verecek olsa bu miktarı çok bulur
ama 10 milyon ile mağazadan bir şey almaya gitse alacak bir şey bulamaz... Yine ilginçtir ki, bir futbol maçının uzaması insanın hoşuna gider ama
Cuma namazında hutbenin birkaç dakika uzaması hiç de hoşuna gitmez... Daha da ilginci, insan konserde ilk sıralarda olmak için çaba sarfeder ama
camide ilk sıralarda olmak için çaba sarfetmez. Aksine namazın sonunda hemen
çıkıp gideyim diye son sıralarda olmak ister...

[(Gizli Üye)]

kemal beyin anlattığı daha etkileyiciydi

[(Gizli Üye)]

duygu yüklü anlamlı mesajınız için çok teşekkürler...

vesselam.