0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.
dün akşam işten geldik, hanım mutfağa gitti yemek hazırlamaya başladı, ben de tv başına geçtim Türkiye-Litvanya maçının son periyodunu seyretmeye başladım. İşler iyi gitmiyordu, dışarıdan şut kullanma sevdamız ve bunda muvaffak olamamamız sebebiyle maçı da kaybettik zaten. O arada hanım seslendi : "hayatım evde ekmek yok" dedi.. Ben de uzandığım yerden bozuk attım : "yaa eve girmeden neden söylemiyorsun, kim gidecek şimdi bakkala" dedim. Kendi kendine birşeyler söylendi, mırıldandı falan neyse kalktım ekmek aldım geldim elimiz mahkum. Yemeği yedik, elimi yüzümü yıkadıktan sonra tv karşısındaki kanepeye uzandım ve Türkiye-izlanda maçının saatini beklemeye başladım.İki yastık sırtıma, bir yastık da bacaklarımın altına alarak, en ideal maç izleme pozisyonunu aldım .bu arada bizimki sofrayı falan topladı, sonra sofra bezini tekrar serdi ve önüne oturdu. Şöyle gözucuyla bir baktım.Elinde bir kapta sarma içi, diğer kapta salamura edilmiş asma yaprakları. Yaprak sarmasını da severim hani. Sonra bana "hayatım bana yardım eder misin" dedi. Ne yardımı?"Sen şu yaprakları ayırarak saplarını kopar, ben de hızlı hızlı sarayım" dedi. yatış pozisyonum 10 numara, yemekten sonra ağırlaşmışım, ve birazdan maç başlayacak...yaprak ayırmak da neyin nesi.Yaa hayatım bugün çok yorgunum, bir de sırtım çok ağrıyor falan dedim istifimi bozmadım. Bizimki yine mırmırmır birşeyler söylendi, en son "yemesini biliyorsun ama" manasında birşey söyledi, onu duydum. ama oralı olmadım. Neyse maç da başladı bu arada..hayatımın en kötü maçlarından birini seyrediyorum milli takım adına. Birden gözüm tencerede sarılmış kalem gibi sarmalara takıldı. Pişmemiş yaprak sarmasına da bayılırım.Küçükken annem sararken de, ciğer bekleyen kedi gibi yanına sokulur, çiğ yaprakları yerdim. Annem yırtılmış olanları benim ağzıma atardı. Ama hanımla durum öyle değil, ah anneciğim ah. Yataktan inmeden, değişik bir vücut hareketiyle tencereye uzandım ve bir tane çiğ yaprak sarmasını ağzıma attım. tek kelimeyle nefis. sonra tekrar tv döndüm. yok, maç gerçekten sıkıcı. uzanıp bir sarma daha kaptım. Bizimki elimin üstüne küçük bir tokat attı. Ama kendimi tutatmıyorum, bir tane daha bir tane daha derken hanım dayanamıyarak savaş borusu üfledi. Kalktı ayağa, "sana yardım et dedim, yok yorgunum yok belim ağrıyor türlü bahane uydurdun, ama ciklet gibi uzayıp sarmaları götürmesini biliyorsun" diye açtı ağzını yumdu gözünü. O da haklı. Neyse bu bir surat mutfağa gitti. Maça bakıyorum ümit yok. Futbolculara küfür falan ediyorum. Litvanyaya yenilmişiz. İzlandaya yenilmek üzereyizHanımla papaz oldukKötü bir gece yani. Neyse, 10 dk sonra maç bitti zaten. kalktım hatunun yanına gittim. surat mahkeme duvarı. Yaa güzelim, ben sana, "ben senin yaptığın yemeği çiğ bile yerim mesajını vermek istedim anlamadın mı" gibilerinden aptalca şaklabanlıklar yapmaya başladım. Biliyorum ki herşey onu güldürene kadar. En son yelkenleri indirdi ve bir gülücük attı. Zafer yine benimdi. sonra barıştık ve salonun ortasında halay çekmeye başladık.
Biz de bakalım sarma sarmasını bilen eş bulabilecek miyiz
Sarma sarmasını bilenden ziyade, sardığı 10 adetten birini senin ağzına sokuşturacak bir eş bulursun inşallah.
Ender Bey aman dikkat edin Kadınların hafızası fil hafızasıdır Bunu bir yere mutlaka not etmişlerdir.Ayrıca geçen mevzuların hepsi merak etmeyin hepimizin evinde geçiyor
Eşinizin kıymetini bilin hatta bugün giderken çiçek falan götürün zira orada ben olsaydım ağız burun Allah ne verdiyse dalardım
yaptiginiz hos degil bence hersey karsiliklidir yardim etmeniz gerekirdi
