gazetelerdeki bir haberi okuyunca aşaıdaki hikaye geldi aklıma değerli dostlar ..site içerisinde mutlaka daha önce yayınlanmıştır ama yinede sizlerle paylaşmak istedim....
Geleceğini biliyordum…
Çanakkale Savaşının en kanlı günlerinden biriydi. Asker, en iyi arkadaşının az ilerde kanlar içinde yere düştüğünü gördü. İnsanın başını bir saniye bile siperin üzerinde tutamayacağı ateş yağmuru altındaydılar. Tam siperden dışarı doğru bir hamle yapacağı sırada, komutanı onu omzundan tutarak tekrar içeri çekti,
—Delirdin mi sen? Gitmeye değer mi? Baksana delik deşik olmuş. Büyük bir ihtimalle ölmüştür. Artık onun için yapabileceğin bir şey yok. Boşuna kendi hayatını tehlikeye atma.
Fakat asker onu dinlemedi ve kendisini siperden dışarıya attı. İnanılması güç bir mucize gerçekleşti, asker o korkunç ateş yağmuru altında arkadaşına ulaştı. Onu sırtına aldı ve koşa koşa geri döndü. Birlikte siperin içine yuvarlandılar. Fakat cesur asker yaralı arkadaşını kurtaramamıştı.
Siperdeki komutanı;
—Sana değmez demiştim. Hayatını boşu boşuna tehlikeye attın.
—Değdi, komutanım değdi, dedi, gözleri dolarak, değdi…
—Nasıl değdi? Bu adam ölmüş görmüyor musun?
—Yine de değdi. Çünkü yanına ulaştığımda henüz sağdı. Onun son sözlerini duymak, dünyalara bedeldi benim için.
Ve hıçkırarak arkadaşının son sözlerini tekrarladı:
—Geleceğini biliyordum… Geleceğini biliyordum…Geleceğini…
okuğudum habere delince....
http://www.posta.com.tr/turkiye/HaberDetay/Monttan_cikan_mesaj_Turkiye_yi_aglatti.htm?ArticleID=93838oda bu linkte dostlar...
