Konu: babacım

[(Gizli Üye)]

Babacım
Adam yorgun argın eve döndüğünde beş yaşındaki oğlunu kapının önünde Onu beklerken bulmuş. Çocuk babasına "Baba bir saatte ne kadar kazanıyorsun?" diye sormuş. Zaten eve yorgun gelen adam "Bu senin işin değil." diye yanıtlamış. Bunun üzerine çocuk "Lütfen babacığım bilmek istiyorum." diye ısrar etmiş. Adam "İlla ki bilmek istiyorsan yirmi dolar." diye yanıtlamış. Çocuk tekrar "Peki bana on dolar borç verir misin babacığım?" diye sormuş. Adam iyice sinirlenip "Benim, senin saçma oyuncaklarına veya benzeri şeylerine ayıracak param yok derhal odana dit ve kapını kapat." demiş. Çocuk sessizce odasına çıkmış ve kapısını kapamış. Ancak aradan bir saat geçince adam biraz sakinleşmiş ve çocuğa parayı neden istediğini bile sormadığını düşünmüş. Belki de gerçekten lazımdı. Yukarı çocuğun odasına çıkmış Kapıyı açmış. Çocuk yatağında yatıyormuş. Baba "Uyuyor musun?" diye sormuş. Çocuk "Hayır." diye cevaplamış. "Al bakalım istediğin on doları. Sana biraz önce sert davrandığım için özür dilerim çok yorucu bir gün geçirdim". Çocuk sevinçle "Teşekkürler babacığım" demiş ve yastığının altından diğer buruşuk paraları çıkarmış, adamın suratına bakmış ve sessizce saymaya başlamış. Adam büyük bir hiddetle "Paran olduğu halde neden benden para istiyorsun, benim senin saçma çocuk oyunlarına ayıracak vaktim yok." demiş. Çocuk "Ama yeterince param yoktu" demiş ve elindeki bütün paraları babasına uzatarak "İşte yirmi dolar, bir saatini alabilir miyim "

[(Gizli Üye)]

Belki 50 kere okudum ama hala nerede görsem okurum. Çok etkileyici bir konu ve anlatım.

[(Gizli Üye)]

Aynen Nagihan ne için çalıştığını unutanlara hatırlatmak gereken bir yazı bence.

[(Gizli Üye)]

Aynen Nagihan ""ne için çalıştığını unutanlara"" hatırlatmak gereken bir yazı bence.

[(Gizli Üye)]

Super

[(Gizli Üye)]

çok güzelmiş, teşekkür ederim

[(Gizli Üye)]

İnsan bu yazıyı okuduktan sonra gerçekten çoçuklarımıza yeteri kadar vakit harcıyormuyuz diye düşünüyor.onların dünyasına inmek çok zor olmasa gerek.bir zamanlar bizlerde çoçuktuk. bunu unutmamamız gerekiyor.

[(Gizli Üye)]

Daha önce bende okumuştum harika bir yazı 

[(Gizli Üye)]

AFFET BABACIĞIM

Evlendiğinden beri evinde kalan babası yüzünden eşiyle
sürekli tartışıyordu. Eşi babasını istemiyor ve onun evde
bir fazlalık olduğunu düşünüyordu.
Tartışmalar bazen inanılmaz boyutlara ulaşıyordu.
Yine böyle bir tartışma anında; eşi, bütün bağları kopardı ve
"Ya ben giderim, ya da baban bu evde kalmayacak"
diyerek rest çekti... Eşini kaybetmeyi göze alamazdı.

Babası yüzünden çıkan tartışmalar dışında mutlu bir yuvası,
sevdiği ve kendini seven bir eşi ve birde çocukları vardı.
Eşi için çok mücadele etmişti evliliği sırasında.
Ailesini ikna etmek için çok uğraşmış ve çok sorunlarla
karşılaşmıştı. Hâlâ onu ölürcesine seviyordu.

Çaresizlik içinde ne yapacağını düşündü ve
kendince bir çözüm yolu buldu. Yıllar önce
avcılık merakı yüzünden kendisi için yaptırdığı
kulübe tipi dağ evine götürecekti babasını.
Haftada bir uğrayacak ve ihtiyacı neyse karşılayacak,
böylelikle eşiyle de bu tür sorunlar yaşamayacaktı.

Babasına lâzım olacak bütün malzemeleri hazırladıktan
sonra yatalak babasını yatağından kaldırdı ve
kucakladığı gibi arabaya attı. Oğlu Can,
"Baba bende seninle gelmek istiyorum" diye ısrar edince
onu da arabaya aldı ve birlikte yola koyuldular.

Karakışın tam ortalarıydı ve korkunç bir soğuk vardı.
Kar ve tipi yüzünden yolu zor seçiyorlardı.
Minik Can, sürekli babasına "Baba nereye gidiyoruz ?"
diye soruyor ama cevap alamıyordu.
Öte yandan; nereye götürüldüğünü anlayan
yaşlı adamsa gizli gizli gözyaşı döküyor oğlu ve
torununa belli etmemeye çalışıyordu.

Saatler süren zorlu yolculuktan sonra dağ evine
ulaştılar. Epeydir buraya gelmemişti. Baraka tipindeki
dağ evi artık çürümeye yüz tutmuş, tavan akıyordu.
Barakanın bir köşesini temizledi hazırladı ve
arabadan yüklendiği yatağı oraya itina ile serdi.
Sonra diğer malzemeleri taşıdı en son da
babasını sırtlayarak yatağa yerleştirdi.

Tipi, adeta barakanın içinde hissediliyordu.
Barakanın içinde fırtına vardı adeta.
Çaresizlik içinde babasını izledi. Daha şimdiden
üşümeye başlamıştı.Yarın yine gelir bir yorgan ve
birkaç battaniye getiririm diye düşündü.

Öyle üzgündü ki, dünya başına göçüyor gibiydi.
O, bu duygular içindeyken babası, yüreğine bıçak
saplanmış gibiydi. Yıllarca emek verdiği oğlu tarafından
bir barakaya terk ediliyordu. Gururu incinmişti,
içi yanıyordu ama belli etmemeye çalışıyordu.
Minik Can ise olanlara hiçbir anlam veremiyordu.
Anlamsızca ama dedesinden ayrılacak olmanın
vermiş olduğu üzüntüyle sadece seyrediyordu.

Artık gitme zamanıydı. Babasının yatağına eğildi,
yanaklarını ve ellerini defalarca öptü.
Beni affet der gibi sarıldı, kokladı. Artık ikisi de
kendine hakim olamıyor ve hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.
Buna mecburum der gibi baktı babasının yüzüne ve
Can'ın elini tutup hızla barakayı terketti.
Arabaya bindiler.

Can yola çıktıklarında ağlamaya başladı,
neden dedemi o soğuk yerde bıraktın diye.
Verecek hiçbir cevap bulamıyordu,
annen böyle istiyor diyemiyordu.
Can: "Baba, sen yaşlandığında ben de seni
buraya mı getireceğim?" diye sorunca dünyası
başına yıkıldı. O sorunun yöneltilmesiyle birlikte
deliler gibi geri çevirdi arabayı.
Barakaya ulaştığında "Beni affet baba." diyerek
babasının boynuna sarıldı. Baba oğul sıkı sıkı sarılmış
çocuklar gibi hıçkıra hıçkıra ağlıyorlardı.
Oğlu: "Baba beni affet! Sana bu muameleyi yaptığım
için beni affet!" diye hatasını belli ediyordu...
Babası oğlunun bu sözlerine en anlamlı cevabı veriyordu...
"Geri geleceğini biliyordum yavrum. Ben babamı
dağ başına atmadım ki, sen beni atasın...
Beni bu dağda bırakamayacağını biliyordum."

[(Gizli Üye)]

Vicdansız kadın. Çok sinirlendim!

[(Gizli Üye)]

Evet malesef böyle insanlar hala var. Tabi sadece bayan değil erkeklerden de. Ama sonuçta sevgi kazanıyor. Bir de ufacık çocuğun sorusu insanın aklını başına nasıl getiriyor değil mi? Ne hazineler var çocuklarımızda. Önemli olan onları görebilmek. Çoğu insan çocuk aklı ne erer ki diye hiç kaale almıyor canımcımlarımı. sonuçta Annemiz Babamız ya da evlatlarımız hepsi bizim için çok değerli. Ben her seferinde tüm aile fertlerime onları ne kadar sevdiğimi söylerim. Çünkü bir sonraki sefere geç kalmış olmak istemem bunu söylemek için. Herkese de tavsiye ederim bunu çünkü hem siz mutlu oluyorsunuz hem de bunu söylediğiniz kişinin gözlerindeki mutluluğu görmek paha biçilemez

[(Gizli Üye)]

Son satırlarda tüylerim diken dike oldu 

[(Gizli Üye)]

Barış ikinci hikayeni okumadım çünkü ruhsal durumum böyle hikayeleri bile kalmırmıyor bırak gerçeklerini.

Şu kadarı söyleyim ki  İş dışındaki neredeyse tüm zamanımı kızıma ayırıyorum çünkü biliyorum ki büyüyecek ve artık istesemde artık onunla vakit geçiremeyeceğim.Onun kendi hayatı olacak ve ben bunu başarmasında yardım edeceğim.Ama şimdi baba olmanın bütün hazlarını doyasıya yaşıyorum.Tavsiye ederim....(Evli olmanız çok önemli değil)

[(Gizli Üye)]

Mehmet Bey ben de Oğlumla bunları yaşıyorum ve elimden geldiği kadar daha çok yaşamaya çalışıyorum. Daha 2.5 yaşında ama zamanın ne kadar hızlı geçtiğinin farkındayım ve onun her anını yaşamayı, görmeyi, paylaşmayı istiyorum. Ne kadar çabuk büyüdün sen, seni sevmeye, seninle oynamaya fırsatım olmadı demek istemiyorum çünkü. Bu konuya en güzel uyan şarkı da bence Barış Manço nun Güle Güle Oğlum şarkısı :S çok güzel ama bir o kadar da iç burkucu bir şarkı.

[(Gizli Üye)]

o kari benim olsa anında boşardım adiyi

[(Gizli Üye)]

Aynen abicim. Şu şiir de birçok şeyi anlatmaya kafi.

Sevdiğim ikinci kadınsın sen
İlkini sevmeye mecburdum, Çok iyiliği oldu bana
Ve hayatımda hiçbir mecburiyeti onun kadar sevmedim
Sevdiğim ikinci kadınsın sen
İlkinin yerini alman mümkün değil
O öğretti bana sevmeyi, O öğretmese sevemezdim seni bile, İnan o tuttuğu için ellerimden Yürümeyi öğrendim, koşabildim sana..
Onun gözlerine benzediği için gözlerin Alamadım gözlerimi senden.
Sana aşığım, seni seviyorum, Sevdiğim ikinci kadınsın sen!
Hayatım boyunca omuzumda taşıyorum onu
Ve sen her sabahımdasın
Kıskanma..
Alfabede bile senin adının baş harfi ondan sonra gelir
Kalbim şimdi senin
Onun kadar sev beni kafi.
O doğurdu, sen öldürme..!



Ceyhun Yılmaz


Önce kan bağı gelir. Sonra sevgi bağı.

[(Gizli Üye)]

wwowo ceyhun yılmaz dan beklemezdim bu kadar güzelini. Paylaşım için sanada teşekkür barış

[(Gizli Üye)]

wwowo ceyhun yılmaz dan beklemezdim bu kadar güzelini. Paylaşım için sanada teşekkür barış

Ben de şaşırmadım değil Hoşuma gitti paylaşayım dedim. Konuya uydu çünkü

[(Gizli Üye)]

Hikayelerin ikiside çok etkileyici

[(Gizli Üye)]

Aizheimer hastası baba ve oğlu.''Bu Nedir?''

Bu nedir? | Kısa Film

Oğlu babasına sorar : « Babacığım benimle maraton koşmaya var mısın ? » Kalp sorunları olmasına karşın baba yine de « Evet varım » diye yanıtlar. Ve bir maratonu birlikte tamamladılar. Baba oğul başka bir çok maratonu daha birlikte koştular. Baba her sefer...inde oğlunun yeni bir yarış talebini kabul ediyordu. Oğlu bir gün babasına « Baba birlikte bir Ironman'a (Triathlon) koşmaya var mısın benimle ? deyince baba bu kez de evet der ve kabul eder.(Bilmeyenlere anımsatalım ki Ironman dünyanın en zor triathlon yarışıdır ve üç dayanıklılık sınavından oluşur : Denizde 3. 86 km'lik yüzme 180.20 km'lik bisiklet ve nihayet 42.195 m'lik bildiğimiz maraton. Baba oğul bu zor yarışı biirlikte tamamladılar. Nasıl mı ?

RICK and DICK HOYT - The story of GREAT LOVE


1999 depreminde anne ve babamı kaybettim.İnsan sevdiklerini kaybedince değerini daha iyi anlıyor.Geç kalmayın anne ve babanızın hayatta iken değerini bilin.