Konu: Laughtrack kumandalı halk

[(Gizli Üye)]

Çok eski zamanlarda, TV dizileri ortaya yeni yeni çıkarken, sıradan Amerikan vatandaşının mizah anlayışı pek olmadığı için dizilerde ne zaman espri yapıldığı belli olsun diye bir kahkaha sesi konmaya başladı. Bu ses, dizi banta alındıktan sonra ayrı bir kanal üzerine kahkaha seslerinin eklenmesi yoluyla elde ediliyordu ve profesyonel stüdyo ekipmanında istenirse bu kanal okunmuyor, yani eğer seyirci kitlesinin genel düzeyi yüksekse, onları rahatsız etmesi önleniyordu. Bu kanala laughtrack (gülme kanalı) adı verilirdi.

Zamanla Amerikan (veya kısaca emperyalist) etkisi altında yetişen nesiller dünyayı kapladıkça, laughtrack bütün dünyada kullanılır oldu. Ben kendi hesabıma bunu bir gurur meselesi yapıyorum, nerede ne zaman güleceğimi bana başka biri mi öğretecek diye düşünüyorum. Fakat gözlemlerim, ortalama TV seyircisi için bunun gerçekten de gerekli olduğunu, çünkü vatandaşın bazı esprileri kavramasının gerçekten çok zor olduğunu gözlemliyorum.

Bunun şöyle bir etkisi oldu: bizim gelenek görenek alışkanlık ve kültürümüzle hiç alakası olmasa dahi, TV dizisinde söylenen bir sözün veya bir yüz ifadesinin KOMİK! olduğunu, kulağımıza pompalanan bir kahkaha sesi ile anlar duruma geldik. Bu esprinin bizim insanımız için bir espri olup olmaması önemli değil. Herkes (ve özellikle o espriyi anlamayanlar), kahkaha sesini duyunca kendisini yerden yere atıyor, dizi bittiği zaman da aman ne kadar komikti diye yorum yapıyor.

Kısacası, hepimiz başarılı bir şekilde Pavlov'un köpeğine^(*) döndük. Yazık!



^(*) Pavlov'un köpeği deyiminin ne anlama geldiğini bilmeyenler lütfen herhangi bir kişiye köpek diye hakaret ettiğimi zannetmesin, internetten arayan bulur...

[(Gizli Üye)]

geçen gün araba da giderken bir radyo kanalında aynı konu dikkatimi çekmişti ve kendi kendime düşünmüştüm.... neden bu efekte ihtiyaç duyuyorlar acaba diye...

güzel konu elinize sağlık...

[(Gizli Üye)]

Muhteşem bir başlık Engin Bey, klavyenize sağlık Hadi bakalım, sosyo-psikolojik analizleri alalım

[(Gizli Üye)]

Aklıma rahmetli Kemal SUNAL  geldi Gülen Adam filmi.....Filmin sonunda bi rçocuk elinde bazulmuş sinema filme şeridi ile oynamaktadır.Kemal sorar <ne yapıyorsun evlat ?> çocuk cevap verir <Ne olsun Film çeviriyorum>  Kemal Sunal ın gözünün önüne canım memleketim gelir ve basar kahkahayı....
Elinize sağlık Üstat  Gülemiyoruz belki ama gülümsemeniz eksik olmasın....

[(Gizli Üye)]

otomatik vitese de bu sebepli sinir olurum zaten, kontrol bizde olmalı, onlarda değil...

[(Gizli Üye)]

Ya ABS, BA, VSC, TCS, elektrikli direksiyon?

[(Gizli Üye)]

Bu arada ben de görüşümü ifade edeyim. Engin Bey, bu konuyu bir ara bayağı bir kafama takmıştım. Benim de oldukça zoruma gidiyordu nerede gülüp nerede gülmeyeceğimin bana empoze edilmesi. Fakat bir süre kendimi gözlemledikten ve biraz psikolojik analiz yaptıktan sonra yapılanın aslında sadece basit bir işitsel uyarı olduğuna kanaat getirdim. Yani bizi güldürenin gülme efekti olmadığını düşünüyorum. Kişisel düşüncem:

- Nasıl ki monoton bir ses tonuyla sıkıcı bir konuşma yapan bir hatibin aksine ses tonunu cümlelerin akışına ve konuşmanın içeriğine göre ayarlayabilen, yeri geldiğinde yaptığı canlı vurgularla dinleyicilerin dikkatinin dağılmasını engelleyen bir hatip daha iyi dinlenecek, söyledikleri daha iyi kavranabilecekse, bu ses efekti de beynimizi uyararak aynı işlevi görüyor bence. Yani esprileri daha çabuk ve net kavramamızı sağlıyor. Ben bunu bir nevi film ya da dizi müziklerine benzetiyorum. Temelde hepsi aynı amaca hizmet ediyor.

- İkinci tespitimi ise biraz daha ilginç bulabilirsiniz. Bilirsiniz, insan topluluk içerisinde kolay kolay aykırı bir hareket yapmak istemez. Yani hiç kimsenin gülmediği bir espriye gülmek biraz sıkıcı olabilir Tek başına bile olsa insan, "Yahu ben gülüyorum ama acaba bu gerçekten komik midir" diye bile sorabilir kendi kendine Gülmeye bile cesaret edemeyen insanlar vardır eminim. İşte bu kahkaha efektinin biraz da cesaretlendirici etkisi vardır diye düşünüyorum.

[(Gizli Üye)]

Maalesef ikinci tespitinize katılıyorum Hakkı Bey. Maalesef, çünkü keşke yanılıyor olsaydınız da dünya biraz daha yaşanmaya değer bir yer olsaydı.

Birinciye de katılmamak elde değil, ama gönül istiyor ki keşke insanlar mizaha biraz daha yatkın olsalar, şartlandırmaya veya teşvik etmeye gerek olmadan bir espriyi anlasalar da eğlenseler. Kim bilir o zaman kaç cinayet, kaç kavga, kaç savaş önlenirdi.

[(Gizli Üye)]

Hakkı Beyin ikinci tespiti bana uymuyor çünkü ben zaten çok kolay gülebilen biriyim binlerce kişi arasında tek gülen ben bile olabilirim...

Yalçın hocam bunu okuduğunda anımsayacaktır... birgün hepbirlikte sinemaya gittik sinemadan çıkışta Yalçın hocam dediki: seni izlemekten filmi izleyemedik sana güldük o bize yetti...

[(Gizli Üye)]

Haklısınız, ben de içimden geldiği zaman gülerim, fakat gerçekten gülmekten çekinen (belki böylesi daha akıllıcadır, en azından bazen) o kadar çok insan var ki etrafta.

Zaten bizim kültürümüz de bu yönde. "Karı gibi gülme!" "Erkek adam gülerken dişleri görünmez" "Ağır ol da molla desinler!"

Zannedersiniz ki dünyayı biz omuzlarımızda taşıyoruz. Esasen dünya kadar yük taşıyoruz ya, o da ayrı mesele...

[(Gizli Üye)]

çünkü ben zaten çok kolay gülebilen biriyim binlerce kişi arasında tek gülen ben bile olabilirim...

Ne mutlu size Hande Hanım. Adınızla çok uyumlusunuz..