alıntıdır...
Bir sabah kiziniz ise gidiyor. Aksam olduruldugunu duyuyorsunuz.
Ya da soyle dusunun. Henuz 5 yasindaki cocugunuz anasinifina gidiyor. Bir gun hazirlayip okula gonderiyorsunuz aksam eve bir cinayete tanik olmus durumda geliyor. Ne yapardiniz? Artik hangi psikolojik destek, hangi egitim metodu ya da nasil bir yaklasim cocugunuzun saglikli sandiginiz ruh halini 1 gun oncesine dondurebilir?
Devletin okulunda devletin ogretmeni terkedildigi icin baska bir ogretmeni olduruyor. evet o benim sinif arkadasim. acimiz cok buyuk ama ya gozlerinin onunde cinayet islenen cocuklar. Bu cocuklar 10 sene sonra katil olsalar kim onlari suclayabilir ki? İste gelecegimizi boyle kaybediyoruz. Koskoca bakanlik, binlerce insani kpssye sokarken neden bu insanlarin psikolojik durumlarini degerlendirmiyor? Ya da bu kadar mi can guvenligimiz yok? Bu kadar mi degersiziz?
Ben de anasinifi ogretmeniyim. Derya Cakir sinif arkadasim. En cok neye sinirlenecegimi ya da uzulecegimi sasirmis durumdayim. Ben ve benim gibi bir cok arkadasim ogrencilerimiz bari sinifta kendilerini guvende hissetsinler evde ya da disarida yasadiklari fiziki ya da duygusal sidetten biraz olsun uzaklassinlar diye elimizden geleni yaparken, adinin onunde mudur yardimcisi ve egitimci unvani olan biri sadece erkeklik gururuna yediremedigi icin cocuklarin gozunun icine baka baka ogretmenlerini olduruyor. Ve bizler hepimiz ogretmenler anneler babalar idareciler hayatimiza icimiz rahat bi sekilde devam edebiliyoruz oyle mi? yaziklar olsun bize. yaziklar olsun aman oglum pasa oglum erkeksin sen sen herseyi yaparsin diye oglunu pohpohlayarak buyuten annelere, yaziklar olsun erkek adamin erkek evladi olur zihniyetindeki babalara, yaziklar olsun bu adamlara deli divane olup hayatimiza sokan duygularimiza. .
Evet Derya'yi kaybettik. ve onunla birlikte yirmi kusur cocugu da... Acili ailesini ve arkadaslarini hic hesaba katmiyorum. ama lutfen artik lutfen birileri bi seyler yapsin bizler bi seyler yapalim. evimize, arkadas sohbetlerimize, okullarimiza, cocuklarimiza, siniflarimizin icine kadar giren bu cehalet ve acimasizliga son verecek bir yol olmali. Bu gidise son verecek bir sey.
Ben bu ulkenin henuz 25 yasindaki bir ogretmeni olarak umudum olacak bir sey duymak istiyorum.
Bilen varsa soylesin lutfen...
alıntıdır...
