inşallah yaşamam öyle bir şey..ilk arabam bu..dedemindi bana verdi, bununla büyüdüm yani, ilk arabam olmasından başka en eski arkadaşlarımdan biri..ben bunu satsam sonra karşıma çıksa gözlerim dolar..ciddi anlamda dağhandaki gibi maddeye aşık olma gibi bir durum söz konusu bende, arabayı park ettiğim yer hep görebileceğim bir yer olmalı mesela, kafamı çevirdiğimde baktığım yerde olmalı, çok seviyorum keratayı, park ettikten sonra dönüp dönüp bakıyorum bazen sadece biraz daha izleyim diye telefon görüşmesi yapıyorum arabanın çevresinde, telefonla konuşurken onu izliyorum..ben bunu satarsam ve karşıma çıkacaksa ne olur yaptığım bütün değişiklikleri alayını söksün, tanıyamayım..tanırsam çok kötü olurum..zaten allahın izniyle bunu hiç satmamayı düşünüyorum..değişiklik istiyorum, artık daha donanımlı daha yeni kasa bir alet istiyorum ama kesinlikle bunu satmadan..